Pilot Oswalda

Lee Harvey Oswald… jednak z największych niewiadomych XX wieku. Człowiek o wielu twarzach, blagier, szaleniec.

Myśląc o tym, co zrobił, a czego nie zrobił 22 listopada 1963 roku, warto zawsze mieć w głowie choćby próbę rekonstrukcji planu, jaki miał owego feralnego dnia domniemany zabójca. Nie da się przejść do porządku dziennego z idiotycznym dictum, że Oswald zrobił to, co zrobił, ponieważ chciał zaistnieć albo być sławny. Szereg faktów przeczy temu w jawny sposób.

Po pierwsze dwa miesiące przed zabójstwem Kennedy’ego Oswald rozpoczął w stolicy Meksyku dziwne próby uzyskania kubańskiej wizy. Ostatecznie w połowie października udało mu się ją zdobyć. Dokładnie w tym samym czasie, gdy podejmował wspomniane starania, przyjaciółka żony, Ruth Paine, załatwiła mu pracę w składnicy książek. Równolegle zainteresowanie amerykańskiego kontrwywiadu obejmowało żonę Oswalda, która jak podejrzewano, mogła być sowieckim szpiegiem. Służby czuły, że toczy się jakaś gra, nie były jednak w stanie jej rozszyfrować.

Oswald według zeznania, jakie zdobył prokurator Jim Garrison, był z Davidem Ferrie w prowadzonym przez Jacka Ruby’ego klubie Carousel. Co go łączyło z Ferriem, człowiekiem mafii, z którym, jak się okazało po latach dzięki odnalezieniu starego zdjęcia, pojawił się co najmniej raz w kadrze w czasach odbywania służby wojskowej? Co go łączyło z Rubym, z którym według oficjalnej wersji nigdy się nie spotkał do chwili, gdy ten wlepił mu kulę w brzuch? Tego wciąż nie wiemy, natomiast jasnym staje się, że człowiek, który określa sam siebie mianem „kozła ofiarnego”, a wcześniej załatwia sobie wizę do kraju, z którego USA nie mogłyby go deportować, nie wydaje się raczej entuzjastycznym zabójcą dla idei, pałającym chęcią przyznania się i odebrania należnej chwały.

Jest jednak wśród tych poszlak prawdziwa bomba. W nagraniu z amerykańskiej telewizji legendarny Larry King w 7:30 minucie nagrania zaczyna opowiadać zupełnie niebywałą historię. Otóż przypomina sobie, jak Jim Garrison zarejestrował wywiad z pewnym pilotem mówiąc o tym, że został wynajęty w Nowym Orleanie do tego, by 22 listopada 1963 roku polecieć do Dallas i czekać tam na młodego człowieka, którego rysopis idealnie pasował do Oswalda. Zlecone zadanie? Zabrać pasażera do Meksyku. Ostatecznie pasażer się nie zjawił i dopiero po latach ów pilot opowiedział dociekliwemu prokuratorowi, co się wydarzyło. Niedługo potem sam nie żył – nagły atak serca. Tego elementu układanki Garrison nie użył ani w sądzie, ani przed żadną komisją, ani w mediach.

Wszystko to zaczyna układać się całość, gdy pomyślimy o krokach Oswalda zaraz po zabójstwie JFK. Narzucająca się wersja wydarzeń brzmi tak, że ów człowiek po tym jak współuczestniczył w zabójstwie prezydenta, miał zamiar uciekać, ale coś poszło nie tak i zamiast do samolotu lecącego do Meksyku, trafił w wyniku splotu wydarzeń do kina, gdzie natychmiast zjawiła się policja tak jakby namierzono go za pomocą czarnej magii. 

Źródło grafiki: pbs.org